آرامگاه حافظ شاعر بزرگ ايراني كه به حافظيه نيز شهرت دارد، در شمال شهر شيراز، پايين تر از دروازه قرآن در يكي از قبرستان هاي معروف شيراز به نام «خاك مصلي» قرار دارد. حافظيه شيراز پر بازديد ترين مكان شيراز است كه همه ساله گردشگران داخلي و خارجي زيادي از آن بازديد مي كنند.
خواجه شمس الدين محمد شيرازي، متخلص به حافظ و ملقب به لسان الغيب، شاعر و غزل سراي بزرگ ايران در شيراز ولادت يافت، اما از تاريخ تولد وي اطلاع دقيقي در دست نيست و بين سال هاي ۷۲۰ و ۷۲۹ هجري قمري تخمين زده مي شود و تاريخ وفات وي ۷۹۲ هجري قمري است.
مساحت حافظيه شيراز ۲ هكتار بوده و از ۲ صحن شمالي و جنوبي تشكيل يافته كه اين صحن‌ ها توسط تالاري از يكديگر جدا شده‌ اند. اين مجموعه ۴ درب ورودي – خروجي دارد كه درب اصلي در سمت جنوب آن، دو درب در سمت غرب آن و يك درب در سمت شمال‌ شرق آن قرار گرفته‌ است.
تالار حافظيه كه از آثار دوره زنديان است، ۵۶ متر طول و ۸ متر عرض داشته و از ۲۰ ستون سنگي، شيوه معماري اين تالار مربوط به دوره‌هاي هخامنشيان و زنديان است. اين مكان جدا از آرامگاه حافظ مكاني بسيار زيبا و ديدني با درختان بلند و باغات و گل هاي رنگارنگ مكاني براي رفع خستگي و گردشگاهي ديدني است.
كتابخانه حافظيه نيز در ناحيه شمالي مقبره با مساحت ۴۴۰ مترمربع حاوي ده هزار جلد كتاب وجود دارد كه به عنوان مركز حافظ شناسي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

منبع: سايت راهنماسفر